مراسم پاسداشت خلیل عمرانی برگزار شد

به گزارش سیرنگ به نقل از  پایگاه خبری حوزه هنری، ناصر فیض شاعر و مدیر دفتر طنز حوزه هنری در این مراسم با بیان اینکه باید شخصیت‌های تاثیرگذار در جامعه را معرفی کنیم، اظهار کرد: به دلیل فعالیت‌ام در عرصه ترجمه با ادبیات ترکیه‌ای ارتباط دارم و به این کشور سفر داشته‌ام. ترک‌ها توجه ویژه‌ای به شخصیت‌های تاثیرگذار ادبیات‌شان دارند و این گونه افراد جایگاه ویژه تری نسبت به دیگر شعرا و اهالی ادبیات در این کشور دارند.

وی ادامه داد: در دوران شاعری خلیل عمرانی، شاعران توانمندتری از او هم بودند، اما تاثیرگذاری ایشان را نداشتند. ایشان در دورانی که استقبال از ادبیات در مدارس کشور فاجعه بار بوده و شکل تخصصی نداشته است، شعر و ادبیات را به مدارس برد و عمر خود را صرف آموزش شاعران جوان از دوران تحصیل در مدرسه کرد.

فیض همچنین گفت: از ابتدای دورانی که به حوزه هنری می‌آمدم و در جلسات شعر آن حضور پیدا می‌کردم، خلیل عمرانی از همان زمان نامش کنار نام بزرگان شعر حوزه هنری دیده می‌شد. در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی، موسسات و مراکز بسیاری راه اندازی می‌شد که به شعر می پردختند و تمایل بسیاری هم به جذب نیروهایی همچون خلیل عمرانی داشتند، اما ایشان در همان دوران حوزه هنری را انتخاب کرد.

به گفته این شاعر آیینی، خلیل عمرانی شاگردان بسیاری را تربیت کرد و در واقع راه را برایشان هموار کرد تا آن‌ها بتوانند به جریان شعر انقلاب راه پیدا کنند.

وی تصریح کرد: جا دارد پیش از آن که شاعران و بزرگانمان را از دست بدهیم، به آن‌ها بپردازیم. برای اینکه انسان کارش را ادامه دهد و از توانمندی‌هایش استفاده کند، احتیاج به دیده شدن دارد. البته باید فراموش نکنیم و آثارش را مطرح و معرفی کنیم و شرایطی فراهم آید که در تاریخ ادبیات انقلاب اسلامی بتوان آثار خلیل عمرانی را به وضوح دید.

علی داوودی، شاعر و مدیر دفتر شعر حوزه هنری، نیز با اشاره به اینکه سالگرد گرفتن برای شخصیت‌ها و انسان‌های والای جامعه مهم است، اظهار کرد: وقتی برای شخصی پس از گذشت 4 سال از وفاتش، سالگرد و یادبود برگزار می‌کنیم، نشان از تاثیرگذاری آن شخصیت در بین مردم دارد. این که انسان بتواند بدون هیچ رسانه ای در دل یک نسل نفوذ کند، نشان از امتداد و درستی راهش دارد.

این شاعر همچنین گفت: درست است که مرحوم عمرانی در برخی مناسب هم بود، اما از این مناصب سوء‌استفاده نکرد و به همین دلیل کتاب ایشان بعد از فوتشان منتشر شد و کسانی که ایشان را نمی‌شناختند، با مجموعه ارزشمندی از اشعارشان مواجه شدند. بخشی از دلتنگی و حسرت امروزمان از این است که چرا نتوانیم بیشتر از محضر عمرانی استفاده کنیم.

داوودی خاطرنشان کرد: در روزگاری زندگی می‌کنیم که همه به جای گوش، دهان هستند. در رسانه‌ها هر مطلبی منتشر کنید، می‌بینید که هیچ بازخوردی ندارد و به همین دلیل نمی‌توان خیلی از جامعه برای شناخت افرادی همچون عمرانی توقع داشت.

حمید قاسمی، دیگر شاعر حاضر در جمع، با بیان اینکه در محضر مرحوم عمرانی اخلاق را یاد گرفتم، عنوان کرد: البته در حوزه شعر نیز ایشان معلم بزرگی بود و اشعاری که در حضورشان خوانده می‌شد را متواضعانه تصحیح می کردند و گاهی شاه بیتی به یک شعر می افزودند که آن اثر را کامل می‌کرد.

این شاعر ادامه داد: از ویژگی‌های اصلی ایشان همان «بابا» بودن است. ایشان نقش «بابا» بودن را به کمال در رابطه با دوستانشان ایفا کردند. امروزه با توجه به مخارجی که وجود دارد، سخت است که کسی ماهی یک بار سفره ای برای دوستان و نزدیکانش باز کند، اما ایشان تا آخرین لحظه هر ماه شاعران و نزدیکانش را به خانه اش دعوت می کرد و برنامه ای داشت. البته من در مراسم های مختلف از همسر ایشان هم یاد کرده‌ام که دل بزرگ و دریایی داشتند.

عباس کلهر، دیگر شاعر و استاد دانشگاه، نیز با اشاره به وجوه ادبی و شعری مرحوم خلیل عمرانی، اظهار کرد: بحث شهرت و محبوبیت متفاوت است و نمی‌توان هر فرد مشهوری را لزوما محبوب هم دانست. در رابطه با مرحوم عمرانی می‌توان گفت ایشان فردی به واقع محبوب بود و به دنبال کسب شهرت نبود.

وی ادامه داد: هنوز بسیاری از آثار شعری عمرانی به خوبی معرفی و نشر نشده است. اگر اشعار آیینی و مثنوی‌های عمرانی منتشر شود، وجوه تازه و جایگاه ادبی والای این شاعر بهتر دیده می‌شود. مفاهیم شعر او ، مفاهیم آیینی، اسطوره ای و دینی مشخص و کاملی است و همیشه دلبستگی خاصی به این گونه مفاهیم داشته است.

گفتنی است خلیل عمرانی (زاده ۱۳۴۳، روستای لمبدان، شهرستان دیر - درگذشته ۱۳۹۱، تهران) شاعر آیینی از اهالی بندر دیر استان بوشهر بود. او بنیان‌گذار انجمن ادبی نسل مروارید و نیز انتشاراتی به همین نام (انتشارات نسل مروارید) بود. عمرانی در آذر سال ۱۳۹۱ و در سن ۴۸ سالگی به علت سکته مغزی درگذشت.