سیزدهمین یادمان منوچهر آتشی در بوشهر برگزار شد

دبیر سیزدهمین یادمان منوچهر آتشی در این آئین گفت: آتشی از محدود شاعرانی است که در دوران حیات به عنوان کار روزمره خود به سرودن شعر پرداخت.

به گزارش «سیرنگ»، عبدالرحمن برزگر زاده افزود: تلاش شده در این یادمان یاد و خاطره منوچهر آتشی بعنوان یکی از شاعران مطرح استان و کشور حفظ شود و آثار او به جامعه و نسل جوان بیش از پیش معرفی شود.

وی بیان کرد: تلاش کردیم در قالب برنامه یک هفته با آتشی جریان سازی فرهنگی برای آشنایی هرچه بیشتر با اسطوره‌های فرهنگ و هنر استان انجام شود.

برزگر زاده گفت: در برنامه یک هفته با آتشی موج‌سواری نکردیم بلکه با برگزاری شب‌شعر دانشجویی، نشست تخصصی شعر، آتشی و صحنه تئاتر، شب‌شعر آتشی و آتشی ژورنالیست یاد و خاطره این شاعر ماندگار ایران‌زمین در استان گرامی داشته شد.

یکی از شاعران معاصر ایران‌زمین درباره منوچهر آتشی گفت: بسیاری از هنرمندان پس از مرگ پرونده هنری آنان نیز بسته می‌شود ولی منوچهر آتشی از جمله شاعرانی است که پرونده‌اش همچنان باز است و بر حیات فرهنگی و هنری هنرمندان تأثیر بسزایی دارد.

حافظ موسوی افزود: حضور این جمعیت در آئین سیزدهمین سالکوچ آتشی نشانه تداوم حضور و حیات هنری ایشان است.

وی بیان کرد: منوچهر آتشی فرزند و شناسنامه این خطه از سرزمین ایران و نماد بوشهر و بوشهریان است.

موسوی اضافه کرد: منوچهر آتشی به مردم بوشهر عشق می‌ورزید و همشهریان او امروز با حلقه زدن به دور مزار او ثابت کردند شایسته این همه مهر و محبت او بوده‌اند.

وی یادآور شد: تخیل پردازی آتشی به حدی بود که برخی از شعرهای او برای برخی از خواننده‌های راحت‌طلب خوش نمی‌آمد.

موسوی گفت: علاقه آتشی به اقلیم، طبیعت و باورهای محلی از ویژگی‌های شعر این شاعر بزرگ و از ویژگی‌های و شباهت‌های شعر آتشی به نیمایی است.

وی تأکید کرد: تلاش، پشتکار و سختکوشی آتشی باعث شد تا به عنوان یکی از ستون‌های شعر نو مطرح شود.

موسوی اضافه کرد: علاقه آتشی و نیما به طبیعت باعث شده بود که هر دو به شهر و دنیای مدرن بدگمان باشند و به دلیل این ویژگی‌ها بود که آتشی خیلی زود شعر نیمایی را درک کرد.

شعرخوانی، برگزاری موسیقی و تجلیل از حیات فرهنگی نیم‌قرن ابوالقاسم ایرانی از شاعران بوشهری از دیگر برنامه‌های این آئین بود.

منوچهر آتشی در دوم مهرماه سال 1310 در روستای دهرود بوشکان از توابع شهرستان دشتستان چشم به جهان گشود.

آتشی در سال 1333 آموزگار و در شهر بوشهر و اطراف آن به تدریس پرداخت وی در سال 1339 وارد دانشسرای عالی تهران شد و با اخذ مدرک لیسانس در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دبیرستان‌های قزوین مشغول تدریس شد.

آتشی در پایان سال‌های دبیری به عنوان ویراستار در انتشارات سازمان رادیو و تلویزیون به کار پرداخت و در سال 1359 بازنشسته و به بوشهر بازگشت.

آتشی از سال 1333 انتشار شعرهایش را شروع و در فاصله چند سال توانست در شمار شاعران مطرح معاصر درآید.

نخستین مجموعه شعر او با عنوان «آهنگ دیگر» در سال 1339 در تهران چاپ شد، 2 مجموعه دیگر با نام های «آواز خاک» و «دیدار در فلق» نیز از این شاعر بلندآوازه معاصر منتشر شده است.

آتشی در دهه‌های 40 تا 60 به سبک نیمایی شعر می‌سرود و در 2 دهه آخر عمر خود به شعر سپید روی آورد.

این شاعر جنوبی در سال 1384 در مراسم چهره‌های ماندگار که توسط سازمان صداوسیما برگزار می‌شد به عنوان چهره ماندگار ادبیات کشور معرفی و چند روز پس از آن، در 29 آبان 1384 بر اثر ایست قلبی و در سن 74 سالگی در بیمارستان سینا تهران درگذشت.

به درخواست دوستداران این شاعر و با رضایت بستگانش پیکر وی در شهر بوشهر خاکسپاری و اکنون در محله امامزاده عبدالمهیمن (ع) و در جوار مقبره خالو حسین دشتی از مبارزان علیه استعمار انگلیس دفن شده است.

منبع: ایرنا