«محپلنگ» شعری بلند در ادبیات نمایشی

به گزارش «سیرنگ»، رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان بوشهر در این مراسم با بیان این که استاد صغیری به فرهنگ و هویت بومی خودش ایمان دارد، گفت: اتفاقی که از دهه چهل شروع شده و تا امروز ادامه دارد همین است و آقای صغیری در تمام این سال ها از این مسیر جدا نشده است و نام و نشانی که در تئاتر ایران و جهان از خودش به جا گذاشته است، در واقع ریشه در همین اندیشه و فکر دارد. ایمان به فرهنگ و هویت بومی اتفاق برجسته ای است.

جهانشیر یاراحمدی در ادامه افزود: آقای صغیری، 42سال پیش در گفتگویی با مجله «تماشا» گفته است که: «سنت ها و آئین های بومی، راه نجات این مملکت است» در آنجا اشاره می کند که «بکت» متعلق به فرهنگ ما نیست.

این ها اتفاقات خوبی است که جوان ها باید آن را تجربه کنند. این تجربه ها باعث شود که ما به فرهنگ و هویت بومی خود نزدیک بشویم اما اگر از فرهنگ دیگران استفاده کرده و سنت های خود را فراموش کنیم از ذات هنر خود دور می شویم و شاید نتیجه آن همین بشود که پس از استاد صغیری، چهره هایی نظیر ایشان در عرصه ادبیات و هنر ظهور نکرده است.

قدرت و قوام محپلنگ هیچ چیز از قلندرخونه کم نداشت

یاراحمدی همچنین عنوان کرد: نکته دیگری که به آن اشاره می کنم در ارتباط با نمایشنامه «محپلنگ» است. در دهه هفتاد کنکاش زیادی کردم برای به دست آوردن اسنادی که فراز و فرودهای تئاتر استان بوشهر را بنویسم اما به هر جایی که مراجعه کردم، منبع مطلوبی نیافتم.

کتابخانه مجلس، کتابخانه ملی، روزنامه ها و نشریات و... همه و همه را جستجو کردم و تنها اخبار و رویدادهایی در چند سطر را یافتم که با آن ها نمی شد تئاتر استان را نوشت. به همین دلیل راهی را که پیدا کردم این بود که با پیشکسوتان و بزرگان تئاتر استان گفتگو کنم.

در پایان یکی از این گفتگوها، پیشکسوتی که با او صحبت می کردم، جمله ای گفت که سالهاست ذهن من را به خود درگیر کرده است. آن جمله این بود: «به گمان قدرت و قوام محپلنگ هیچ چیز از قلندرخونه کم نداشت» او معتقد بود که «محپلنگ» در برخی از زمینه ها از «قلندرخونه» قوی تر بود. اما با این حال همه ما می دانیم که نام و نشان «قلندرخونه» در تئاتر ایران ویژه و زبانزد است.

زمانی که «محپلنگ» اجرا شده است من کودک بودم و خیلی از ما «محپلنگ» را ندیده و نخوانده ایم ولی این سوال همیشه در ذهن من بود که یک نمایش تا به این اندازه دارای نام و نشان در تئاتر مملکت دارد ولی یک نمایش دیگر از همان کارگردان به دلایل مختلف به آن نام و نشان نرسیده است! سال ها بعد بنده با تعدادی از منتقدین از جمله دوست نزدیک استاد صغیری، جناب آقای ابراهیمیان در همین رابطه گفتگو کردم و ایشان بر همین مطلب صحه گذاشت.

فکر می کنم سال 78 بود که از استاد صغیری متن «محپلنگ» را خواستم و آن را خواندم. آنجا بود که متوجه شدم آن پیشکسوت عزیز چه حرف به جا و خوبی زده است.

«محپلنگ» شعری بلند در ادبیات نمایشی

وی تاکید کرد: به گمان من «محپلنگ» شعر بلندی است در ادبیات نمایشی ایران‌زمین؛ متنی بسیار شاعرانه و غزل‌گونه که امیدوارم امشب بعد از خواندن این کتاب به توانایی قلم استاد پی ببرید.

حضور ما در اینجا تشویق برای ناشرانی است که آثار استاد را در نوبت چاپ دارند و امیدواریم که این اثار سریعتر چاپ و به دست علاقمندان برسد.

بنده یادی می کنم از تمام نفدهایی که بر روی «محپلنگ» شده است و در تمام این نقدها از استاد صغیری ستایش شده است که چطور توانسته چنین بازیگرانی را در بوشهر آن زمان این گونه تربیت کرده و پرورش دهد که بتوانند بازی های بی نقصی را ارائه کنند.

یادی می کنم از بازیگران عزیز این نمایش که دیگر در بین ما نیستند زنده یاد علی دشتی، غلامعلی رجبعلی زاده، جواد تلیان، ماشاالله وحدتیان که امیدوارم روحشان شاد باشد، اما محپلنگ این نمایش، استاد علی قربانی در جمع ما حاضر هستند که همینجا از این استاد پیشکسوت تقدیر می کنیم.

یاراحمدی همچنین به سند مجوز اجرای نمایش «محپلنگ» به عنوان سورپرایز این مراسم اشاره کرده و متن آن را برای حاضران قرائت کرد.

این مجوز به تاریخ دهم آبان سال 1355 بود که یزدانی رییس فرهنگ و هنر وقت استان به نماینده خود دستور داده بود که برای بازبینی این نمایش و دادن مجوز به تالار هنر برود.