شمسی زاده در همه قالبهای شعر فارسی طبعآزمایی کرده و غزلهای لطیف و پرمغز او پهلو به پهلوی غزلسرایان بزرگ فارسی میزند.
در شعر نیمایی و شعر سپید، نوآوریهای خاص خود را دارد اما آنچه نام این شاعر فقید را بر زبانها جاری ساخته، شعرهای محلی است که او را به عنوان یکی از پرآوازهترین محلی سرایان، بر قله شعر محلی استان بوشهر نشانده است.
اشعار محلی که مواقعی با رویکرد طنز سروده شده و سرودن اشعار سیاسی و اجتماعی جزو پررنگترین سرودههای این شاعر محسوب میشود.
در سال ۱۳۹۲ در آئین بزرگداشت استاد شمسی زاده از گزینه سرودههای وی در آئینی باشکوه در تالار میلاد گناوه رونمایی شد و این کتابچه را میتوان به گونهای تنها کتاب شعر این شاعر در طول عمر وی دانست که به همت یکی از دوستدارانش به چاپ رسید.
از جمله مشهورترین سرودههای محلی این شاعر محبوب جنوبی میتوان به «عیده بیو»، «آهای مردم»، «زن ذلیل»، «ویمونویمو»، «بیو بارون» و «تلفن» یاد کرد.
«هموطن»، «این بندر عزیز» و «حماسه خلیجفارس» از جمله شاخصترین سرودههای وی در اشعار کلاسیک این شاعر فقید به شمار میرود.
وی در ۲۹ اسفند ۱۳۹۳ در پی ابتلاء به بیماری سرطان درگذشت.